ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ

ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਮੱਧ-ਕਲਾਸ ਦੀ 21 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਪੰਜਾਬੀ-ਕੈਨੇਡੀਅਨ whoਰਤ ਹੋ ਜਿਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਦੇ ਗੁਆਂ neighborhood ਵਿੱਚ ਪਾਲਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੂਜੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਵੇਲੇ ਉਪਭਾਸ਼ਾ ਕੋਡ ਬਦਲਣਾ ਪਵੇਗਾ?

ਸ਼ਾਇਦ, ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨਾ ਹੁੰਦਾ. ਆਪਣਾ ਮਨ ਗੁਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜੋ ਮੈਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, (ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਸੋਚ ਦੀ ਸਿਖਲਾਈ) ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਵਿਚ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਲੰਮਾ ਸਮਾਂ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਅਵਚੇਤਨ peopleੰਗ ਨਾਲ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦਾ meੰਗ ਬਦਲ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਨੂੰ ਘੱਟ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣ ਦੀ ਸ਼ਰਮਿੰਦਗੀ ਹੈ. ਵੱਧ ਜ ਸਮਝਦਾਰੀ.

اور

ਕਿੱਡਾ? Teek ya? ਯੁ ਗੂਡ ਰਾਵ ਕੀ ਹੈ? ਸਥਾਨਕ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਦੱਖਣ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਬਰੈਂਪਟਨ ਉਪਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲਾਉਣਾ, ਬਰੈਂਪਟਨ ਦੇ ਸਿਰਫ ਪੰਜਾਬੀ ਬੱਚੇ ਸਮਝਦੇ ਹਨ. ਬਰੈਂਪਟਨ ਦੇ ਪਹਿਲੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦੇ ਭੂਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਾਨੂੰ ਸਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਇਹ ਤਰੀਕਾ ਸੀ. ਇਹ ਬੱਸ ਅਸੀਂ ਕਿਵੇਂ ਹਾਂ, ਮੇਰੀ ਗਲਤੀ, ਅਸੀਂ ਅਜੇ ਵੀ ਕਿਵੇਂ ਹਾਂ. ਮੈਂ ਕੁਝ ਖਾਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਕੋਈ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ "ਤੁਸੀਂ ਬਰੈਂਪਟਨ ਤੋਂ ਹੋ, ਠੀਕ?" "ਹਾਂ?" "ਹਾਂ, ਮੈਂ ਦੱਸ ਸਕਦਾ ਹਾਂ". ਅਤੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਜਾਣਨਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਪ੍ਰਤੀਕਰਮ ਕਰਨਾ ਹੈ ਮੈਂ ਇਸ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਸ਼ਰਮਨਾਕ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਕਰਦਾ ਹਾਂ.

ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਉਚਾਰਨ ਦੁਆਰਾ ਮੇਰੀ ਕੀਮਤ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਵਚਨ ਇਕ ਪਾਸੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ.

اور

ਮੈਂ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਵਿਚ ਕੋਡ-ਬਦਲਣ ਬਾਰੇ ਸਿੱਖਿਆ, ਨਾ ਕਿ ਸਿਧਾਂਤ ਵਿਚ, ਪਰ ਅਨੁਭਵਿਕ ਤੌਰ ਤੇ. (ਮੈਂ ਸਿੱਖਿਆ ਕਿ ਇਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਅੰਡਰਗ੍ਰਾਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸ਼ਬਦ ਸੀ). ਇਕ ਕਹਾਣੀ ਜੋ ਮੇਰੀ ਪਛਾਣ ਅਤੇ ਪਿੰਗਲਿਸ਼ ਨਾਲ ਜੁੜਦੀ ਹੈ ਉਹ ਹੈ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਫੁਟਬਾਲ ਟੀਮ ਜੋ ਮਿਡਲ ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਖੇਡਦੀ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿਚ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਜਿਆਦਾਤਰ ਪੰਜਾਬੀ ਬੱਚੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ. ਕਈ ਵਾਰੀ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਦੂਜੀਆਂ ਟੀਮਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਖੇਡਦੇ ਸੀ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਪੰਜਾਬੀ ਅਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਨੂੰ ਮਿਲਾਉਂਦੇ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਉਹ ਸੀ ਜੋ ਅਸੀਂ ਵੱਡੇ ਹੁੰਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸੀ. ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਕਿ ਇਕ ਵਾਰ ਦੂਸਰੇ ਪਾਸਿਓ ਦੇ ਕੋਚ ਨੇ ਰੈਫ਼ਰ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, "ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੋਲੋ ਜੋ ਬੋਲੋ ਉਹ ਬੋਲਣ ਤੋਂ ਰੋਕੋ ਜਿਵੇਂ ਇਹ ਆਵਾਜ਼ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਸਹੁੰ ਖਾ ਰਹੇ ਹਨ". ਜਦੋਂ ਹਕੀਕਤ ਵਿਚ ਅਸੀਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਨਾਮ ਬੁਲਾ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਅਤੇ "ਗੇਂਦ ਨੂੰ ਪਾਸ ਕਰੋ" ਕਹਿ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ!

اور

ਭਾਵਨਾ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ.